"Wiara, nadzieja i miłość" Monika Jagodzińska

"Ostatnio często płaczę. Mam dość. Nie jestem aż tak silna. Psycholog, psychiatra, straszenie szpitalem, straszenie śmiercią. W sumie ona byłaby najlepszym rozwiązaniem. Słyszysz? Kobieto z kosą, Aniele Ciemności, pochłaniaczu dusz czy jakąkolwiek inną postać przyjmujesz?".

   Otrzymałam książkę o wymownym tytule: "Wiara, nadzieja, miłość". Nie wiedziałam, czego się po niej spodziewać i o czym konkretnie jest. Po przeczytaniu jej treści już wiem, że ta studwudziestostronnicowa obyczajówka, to jedna z piękniejszych i docierających do serca powieści.

    Diana jest nastolatką kończącą gimnazjum. Zaznaje przykrości ze strony rówieśników, co znacząco wpływa na jej dalsze życie i niską samoocenę. Postanawia zmienić swój wygląd, by być lubianą i akceptowaną przez innych. Decyduje się zrzucić z siebie parę kilo i zmienić tryb życia na nieco zdrowszy, jednak gdzieś po drodze zatraca granicę rozsądku i popada w anoreksję. Odbija się to na jej zdrowiu i samopoczuciu.

   Okres dojrzewania, to czas, kiedy w życiu nastolatka zachodzi bardzo wiele zmian: fizycznych, społecznych i psychologicznych. Charakteryzuje się burzą hormonów i intensywnością przeżywanych emocji, ambwiwalencją uczuć, chwiejnością emocjonalną. Pojawiają się pierwsze miłości, dlatego w tym czasie tak ważną rolę odgrywa akceptacja ze  strony innych. Diana miała szczęście, bo mogła liczyć na pomoc swojej najlepszej przyjaciółki, która popychała ją w dobrą stronę. Lecz, czy będzie miała na tyle siły, by wyjść ze szponów choroby?

Jak wielu młodych ludzi jest pozostawionych samemu sobie?

   Książka składa się z trzech części, jak sam tytuł sugeruje: wiary, nadziei i miłości. Młoda autorka świetnie przeskakuje tematycznie z jednego rozdziału do drugiego. Pisze bardzo dojrzale i z sensem. Przekazuje wartościowe treści. To poruszająca i ujmująca historia, którą bardzo polecam.

"Nigdy nie wiemy, co zgotuje nam los.  Czasami wydaje się, że z nami pogrywa, ale prędzej czy później odnajdujemy swoją oazę...".

Moja ocena: 9/10

Za możliwość przeczytania i za egzemplarz z dedykacją dziękuję autorce.