"JESIEŃ ZAPOMNIANYCH" Anna Kańtoch
"Jesień zapomnianych" jest trzecim i ostatnim tomem trylogii zatytułowanej "Krystyna Lesińska". Opowiada historię, zarówno śledztw, jak i prywatnego życia pewnej Krystyny z Sosnowca. W tej części cofamy się do 1966 roku.
Krystyna Wojciechowska, po pogrzebie Karola Fiszela, kolegi zaginionego brata, zostaje zaczepiona przez dziennikarza, Łukasza Krawczyka. Pochowany chłopak to jeden z samobójców z Drugich Szopienic, jednocześnie piąta ofiara w podobnym wieku, z jednej dzielnicy, która wiesza się z rękami zawiązanymi z tyłu. Czysty przypadek? Zabieg okoliczności? Łukasz nie wierzy w takie przypadki i wciąga Krysię w swoje prywatne śledztwo. Okazuje się, że tymi "samobójstwami" interesował się wcześniej brat dziewczyny, Romek. Trzy lata temu zaginął on w Tatrach i do tej pory nie został odnaleziony. Czyżby to przypadkowe zrządzenie losu, a może Roman coś odkrył? Rodzina Krystyny żyje nadzieją na odnalezienie Romka, a sprawa tajemniczych powieszeń może mieć związek z tragedią w Tatrach. Przynajmniej dziewczyna "trzyma się" myśli, że jak pomoże dziennikarzowi w rozwiązaniu tej zagadki, to będzie bliżej odnalezienia brata.
Nie wszystko białe jest białe. Przypomina nam o tym Anna Kańtoch uświadamiając, że "dobry chłopiec" może mieć "sporo za uszami". To, co na zewnątrz jest piękne, w środku już niekoniecznie takie jest. Autorka świetnie lawiruje między fabułą, a ludzką psychiką. Wprowadza nowe wątki, podsuwa kolejne, intryguje i do końca wyprowadza czytelnika w pole. Oprócz kryminalnej materii przedstawia także tematykę obyczajową.
Dla mnie nie było jakiegoś OCH, ani ACH w tej powieści, może dlatego że zaczęłam od tzw. "dupy strony", czyli trzeciego tomu, nie znając kompletnie wcześniejszych historii. Zwyczajny kryminał, jakich wiele, choć mogę zaliczyć go do dość dobrych. Zawsze jednak piszę, że każdy powinien wyrobić sobie na ten temat swoje zdanie.
Moja ocena: 7/10
Komentarze
Prześlij komentarz