"NIEPAMIĘĆ" Jolanta Kosowska

            "Niepamięć", to piękna historia Katarzyny i Michała opisana z ich perspektywy, jak i zarówno z perspektywy pozostałych bohaterów, wysuwających się na bliższy lub dalszy plan. To przede wszystkim opowieść o miłości i przyjaźni. To historia naszpikowana emocjami.
"Zastanawialiście się kiedyś, co wart jest świat bez emocji? Bez miłości, bez nienawiści, bez namiętności, bez gniewu, bez lęku, bez radości?"
Ja nigdy się nad tym nie zastanawiałam, a może warto?

           Ta powieść obyczajowa wzrusza, daje do myślenia oraz jest swoistym przykładem na ulotność chwil. Główna bohaterka pod wpływem feralnego wydarzenia zapada w śpiączkę i traci pamięć. Pamięć, jest jak motyl, który rozpościera swoje skrzydła i ulatuje. Czasem wraca na ten sam kwiat, na tę samą łąkę, a czasem wybiera inny kierunek. Jak będzie w przypadku bohaterki? Tego Wam nie zdradzę. Powiem Wam jedynie, że Katarzynie i Michałowi życie kładzie kłody pod nogi. Odbijają się od dna, lawirują między uczuciami miłości, lęku i samotności. Byłam taka zła na bohaterów. Oboje zachowywali się jak gówniarze, bali się mówić o swoich odczuciach (on myślał jedno, ona drugie, choć tak naprawdę, to oboje dążyli do tego samego celu). "Myślał indyk o niedzieli...", a pewnego pięknego dnia Katarzyna spakowała walizki i wyjechała z Romanem do malowniczej Chorwacji.

          Autorka przenosi nas na wyprawę po tej słonecznej krainie poprzez wspaniałe opisy przyrody i wplecione elementy historyczne. Książka wciąga, fascynuje i zawiera również tajemnicze wątki owiane grozą, doskonale wkomponowane w historię miłosną. Czy ktoś czyha na życie głównej postaci, Kasi, czy może próbuje ją tylko nastraszyć? I kto miałby w tym interes?

          "Niepamięć" mega wciąga, porusza serca, a czyta się ją w miarę szybko. Troszkę w drugiej części musiałam zwolnić tempo, by się nie pogubić, ponieważ doszło wiele postaci, miedzy innymi policjant Ivo Begović, doktor Peterson, czy związani ze światem dziennikarskim Davor i Petrović. Cała fabuła jednak jest mądra, intrygująca i nieprzewidywalna. Polecam.

  Po lekturze, nasunęło mi się na myśl przysłowie: "Gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta". I chyba jest w tych słowach dużo racji.

  Przede wszystkim dziękuję autorce za możliwość przeczytania książki. To już druga powieść Pani Jolanty, którą miałam wielką przyjemność przeczytać.