"ALEJA CICHYCH SZEPTÓW" Izabella Agaczewska
Kierując się zasadą: "Nie ocenia się książki po okładce", nie ma co ukrywać, że zwracam jednak uwagę na ten element powieści. Poznając nową osobę, najpierw przykuwa nasz wzrok jej wygląd albo określona część ciała, a potem dopiero poznajemy jej wnętrze, czyli charakter, ton głosu, sposób mówienia, gestykulacji itp. Tak samo jest z książką. Stąd też ta niepozorna okładka nie do końca przyciągnęła mój wzrok, lecz bardzo ciekawa byłam oryginalnego, niepowtarzalnego tytułu. Czym jest ALEJA CICHYCH SZEPTÓW?
Ewa, Piotr i ich trójka dzieci mieszkają w Andrychowie. Ona poświęca się wychowywaniu dzieci, on jest prezesem banku i zarabia na utrzymanie rodziny. Szczęście pięcioosobowej rodziny pewnego dnia pęka jak bańka mydlana. Zostaje zaburzone przez śmierć najmłodszej córeczki, Madzi. Ojciec popada w marazm i depresję, nie wychodzi z pokoju, a kontakt z nim jest utrudniony. Traci pracę i jednocześnie rodzina zostaje bez środków do życia. Ewa, mimo wewnętrznego bólu, bierze sprawy w swoje ręce. Zatrudnia się w markecie, a dodatkowo opiekuje się starszym sąsiadem, panem Józefem. Haruje na dwa etaty, sama mając zdiagnozowanego raka piersi. Nie chcąc dokładać rodzinie zmartwień, diagnozę trzyma w tajemnicy. Sama, bez wsparcia, zmaga się z trudami życia codziennego, jak i lękiem przed choroba. Pomagają jej w tym listy pisane do zmarłego dziecka. Z konsekwencjami takiej sytuacji musi zmagać się cała rodzina.
Izabella Agaczewska nie boi się trudnych tematów. W "Alei cichych szeptów" zawarła, przede wszystkim, temat radzenia sobie ze śmiercią, z chorobą. Każdy członek rodziny inaczej przeżywa żałobę, mierzy się z własnym losem. Dowiemy się też, do czego może doprowadzić brak czasu dla dzieci. Autorka świetnie jednak wyszła z tej fabuły, dając nadzieję na lepsze jutro.
To przepiękna, pełna łez i wzruszeń powieść o tym, co w życiu najważniejsze, o czym nie powinniśmy zapominać. I nie są to przedmioty doczesne, lecz "najważniejsze to jednak brak zrozumienia i bliskości, brak właściwej edukacji etycznej, brak właściwego wartościowania rzeczy oraz samotność". I oby nigdy nam tego nie zabrakło - wsparcia drugiego człowieka.
Dlatego, jeżeli zobaczycie okładkę z drzewami i napisem "Aleja cichych szeptów", nie bójcie się po nią sięgnąć. A dla mnie to najlepszy scenariusz na film.
Moja ocena: 9/10
Za możliwość przeczytania dziękuję autorce.
Komentarze
Prześlij komentarz